Yalnız Gecelerim

Kararmışsa gözlerinde mavi gökyüzü
Ve kalmadıysa nuru parlayan bu yıldızların
Harcanırsa umutlar hep kalırsa gözlerinde
Hüznü bak çölünde soldu açmayan kurak gülü
Hep telaş içinde kaçtı bu dualar ıslak ellerinden göklere
Söyle var mı bir hediye
Varsa yoksa hep keder varsa yoksa hep çile
Yarım kalan hayaller söyle şimdi nerde
Sancımı bir medet yoksa ben mi umarsız
Aşkım oldu bir ebet gözlerimse yalansız
Çekildim odama ve yaktım bil dal sigara
Derin bir of çekerken daldım yağan yağmura
Caddelerde boş ve dar sokakta gecelerdeyim
Lambalarda puslu sanki
Önlerinde bir dumanda bendim
Çok soğuktu titredim
Buz tutar bu gözlerim
Bak soluk bu suretim
Çok yoruldu kalbim


Yarına bir umuttu besledim
Yok, ama hep savaşta yenildim
Bak bana bakma bu gözlerim
Zorlama bu yaram yok derin


Bendim uykusuz gecelerin yaş döken şairi
Kâbus oldu sayfalar yırttım eski defteri
İnanamam ki bilemem rüyanın biteceğini
Batan günün ardından yağmurun biteceğini
Göremedin be kalemim bir kez olsun
Mutluluk denen bu kelime sana çok uzak
Amma kesme umudunu
Sabredendim her zaman sıktım yumruğumu
Kaybedendim her zaman bulamadım ki huzuru
Sis bulutları gökyüzünü kapatır
Aydınlığın yerini karanlık alır dertler birden dost olur sana
Bir yıldırım çakar böyle bir dünya
Acı çekersin ama bitmez rüya
Bak bana neydim ne oldum bir anda
Şerefsizsen kalırsın hayatta
İblis ifadesi hep suratlarda